Het ontstaan van het paardenrusthuis in een notedop

Ooit, als kind, las ik over de Paardenkamp in Soest; ik dacht: zoiets wil ik later als ik groot ben.
Paarden waren voor mij waardevol, dit was mij als kind met de paplepel ingegoten; mijn vader was melkboer met paard en wagen, mijn buren waren boeren met prachtige Gelders werkpaarden, zonder de paarden stond het bedrijf stil.

Maar uiteindelijke werden de werkpaarden vervangen door de tractor en een bestelbus.
De paarden bleven in mijn leven: de tuigpaarden van mijn buurman, mijn eigen welshpony, nog steeds waardevol.
Ik leerde mijn man kennen door een paard; hij was vee- en paardenhandelaar.
We hadden altijd paarden, alle soorten.
Op een bepaald moment kwamen we met de fjordenpaarden in aanraking.
Ruim 20 jaar hebben we een dekstation met goedgekeurde fjordenhengsten gerund, in deze periode verhuisden wij naar Eastermar waar de ruimte was voor het opzetten van een Paardenrusthuis.
Kennis had ik intussen ook behoorlijk vergaard en onderzoek had uitgewezen dat er behoefte was aan individuele stalling met maatwerk.
Sinds eind jaren ’90 vinden paarden met een individuele behoefte uit geheel Nederland de weg naar onze stal.

Droom niet je leven, maar leef je droom!